In de stromende regen komen we bij de grens met Brazilië. We zijn sneller door Uruguay gegaan dan we hadden verwacht en we staan nu voor de grens met Brazilië wat we niet hadden verwacht/gepland. Maar nu we zo dichtbij zijn kunnen we best een kijkje nemen. De grensovergang gaat gesmeerd en we rijden al snel door het regenachtige Brazilië, en het is niet eens regenseizoen. We hebben voor Brazilië geen vooronderzoek gedaan maar het plan is om de zon en het strand te vinden. De eerste dagen bestaan voornamelijk uit door de regen rijden.

Eerste kennismaking met Brazilië
Deze ontzettend lieve hond bijt de volgende dag bij het wegrijden in Maartens voorband..

In het zuiden van Brazilië zijn een aantal Duiste dorpjes welke we willen bezoeken. De dorpjes zitten verstopt in mistige bergen. Ons gps systeem zoekt vaak de korste en snelste route, ook al gaat die route via bar slechte weggetjes. Op het eind van deze dag krijgen we een mooie route op een onverharde weg, helaas is het mistig, regenachtig en begint het al donker te worden. In het donker komen we aan in Gramado en zoeken we ons rot naar het appartement, eenmaal gevonden hangen we het weer vol met onze zeiknatte kleding. De volgende dag begint droog maar in de loop van de ochtend begint het weer stevig te regenen. Als we een restaurantje zien om te lunchen is het water al doorgesijpeld door onze regenkleding. De lunch daarentegen is geweldig! Het is een groot buffet met echt lekker eten en we zitten dichtbij de openhaard.

Die avond komen we aan in een verlept en verlaten strand stadje. Het hotel is op zich prima en de mevrouw is zo aardig om voor ons een veels te dure pizza te bestellen. Bij het wegzetten van de motoren proberen we ze altijd onder een afdakje te zetten. Dat lukte deze avond ook alleen de volgende dag bleek het wegrijden bijzonder lastig, namelijk achteruit omhoog. Een motor heeft helaas geen achteruit dus dat wordt duwen. Maarten op de motor en Fleur erachter om te helpen. Het resultaat was een motor op het droge en Fleur achteruit vallend in een grote plas, een lekker begin van de dag (helaas is hier geen beeldmateriaal van).

Onze volgende bestemming is Florianópolis, een mooi eiland waar er veel gesurfd wordt, helaas is het nu visseizoen en mag er niet gesurfd worden. We zitten in een chill hostel waar wij de enige gasten zijn. De eigenaar is een chille surfdude die uitstekend Engels spreekt. Hij is een echt gezondheids freak en maakt elke ochtend verse sapjes voor ons, verder maakt ie veel schoon en sport hij de rest van de tijd. Een groot nadeel van Brazilië is de veiligheid, in veel steden gaan we s’avonds niet meer naar buiten. Gelukkig is Florianópolis een stuk veiliger en kunnen we vrijuit op pad. Ook het weer wordt beter en dus besluiten we om nog wat verder Brazilië in te trekken, de mensen zijn namelijk erg aardig, het eten is heerlijk en de natuur prachtig. 

Het volgende dorp is weer Duits, Blumenau. We zitten in een hotel en moeten dus buiten de deur eten. Het is zondag en alles is gesloten, behalve de mall, daar zijn Brazilianen gek op, net zoals ze gek zijn op torenhoge drempels en verkeersborden waar niemand zich aan houdt, behalve wij. In elke mall is ook een grote foodcourt, dat betekent alle grote hamburger tenten en vele andere toko’s waar je vooral pasta en vlees kunt eten. Het eten is minder goed en ook duurder dan normale restaurantjes, maar soms ontkomen we er niet aan. Van Blumenau rijden we naar Curitiba, een kleine miljoenen stad. In het hostel ontvangen we weer de Braziliaanse gastvrijheid. Er lijken wel 6 mensen te werken en ze zijn allemaal erg aardig. We mogen aanschuiven bij het diner en drinken mee met de wijn. Er komt ook champagne op tafel om de net ontvangen studiebeurs van 1 van de jongens te vieren, hij mag 4 jaar Duits gaan studeren. Hij is geïnspireerd geraakt door het Duitse voetbal en vind de taal ook nog eens erg mooi. We sluiten deze jongen op totdat hij het fantastische Nederlandse totaal voetbal kan uitleggen in het Nederlands, dat zal hem leren. In Curitiba rijdt een open toeristenbus die langs meer dan 20 highlights van de stad gaat, wij hadden tot 2 dagen geleden nog nooit gehoord van Curitiba en bezoeken slechts 1 highlight. Overal waar je komt in Brazilië zie of hoor je wel iets over Oscar Niemeyer, de bekendste Braziliaanse architect. Hij heeft onder meer de hoofdstad Brasilia ontworpen en het oog museum voor moderne kunst waar wij heen gaan.

Fleur heeft geen oog voor het museum

Ondertussen zijn we zo ver in Brazilië dat we nog maar een paar honderd kilometer verwijderd zijn van onze vrienden in Sao Paulo. Onderweg naar Sao Paulo maken we nog een tussenstop van een paar dagen aan het strand van Ilha Comprida. We slapen in een mooie pousada, zeg maar bed en breakfast, met zwembad (ijskoud). Maarten wilt ook nog een beetje surfen nu we toch aan het strand zitten. Het hele strand is verlaten op een klein groepje kinderen inclusief surfleraar. In zijn beste Portugees, obrigado, mag hij een klein uurtje surfen. Nou ja surfen, laten we zeggen dat die kleine kinderen het beter deden.

Na 3 dagen chillen gaan we dan richting de grootste stad van Zuid Amerika, Sao Paulo telt ongeveer 20 miljoen inwoners. We zijn wat zenuwachtig om zo’n mega stad in te rijden en al helemaal in Brazilië met zijn gevaarlijke favella’s. We laten Ronnie de route van tevoren zien om te checken of we niet per ongelijk een favella inrijden. De weg naar Sao Paulo is schitterend, heuvelachtig, groen en met mooie vergezichten. Hoe dichter we bij Sao Paulo komen hoe drukker het wordt, maar echt chaotisch wordt het niet en dus komen we zonder problemen aan bij Ronnie en Bela. En wat cool is het om ze weer te zien na zo’n lange tijd! We blijven een paar dagen in hun chille appartement. Echt sightseeing doen we niet maar we eten wél van alles, Chinees, Japans en Braziliaans, waaronder een voortreffelijke Braziliaanse visschotel van Ronnie!

Helaas moeten ze beiden al na 2 dagen weg .. en Ronnie nog wel naar Nederland, maar wij blijven nog even in SP, het is ook erg fijn om een paar dagen in zo’n fijn appartement te zitten. Door meerdere mensen is ons verteld om niet naar Rio de Janeiro te gaan met de motor. De kans dat je daar per ongeluk een favella in rijdt is veel groter. Gelukkig rijden er elk half uur bussen tussen deze twee mega steden en dus gaan we voor de verandering met de bus. Als we Rio de Janeiro naderen rijden we langs héél veel krottenwijken, we zijn blij dat we in een bus zitten. Eenmaal aangekomen doet het internet het niet meer op de telefoon en moeten we gedwongen een taxi nemen ipv een Uber, wat zeker 2x zo duur is. Via Airbnb hebben we een kamer gehuurd in een bijzondere wijk vlakbij de Copacabana. De taxi rijdt langzaam de wijk binnen en we komen steeds hoger en hoger totdat de chauffeur zegt: tot hier en niet verder, dit is een gevaarlijke buurt…

Extra foto’s 

Pup bewaakt de motor..